Fısıltıyla Arala Gönlümün Yorganını

[«W�bM@§Të®»]

Yine
içimin kapılarını açarak sana koşuyorum. Biriktirdiğim en
güzel sözlerle kollarına atılıyorum. Bana yeniden evliyalar
şehrini gezdiriyorsun. Kamaşıyor gözlerim seninle oldukça.
Kıyıda unutulmuş eski bir kayıkça dudaklarının ıslaklığına
muhtacım. Kürekleri kırık gönlüme doluyorsun nehirler
gibi. Uykusuzluğuma günaydınlarla doluyorsun ve ben o yerde
gözyaşlarını topluyorum aşkımızın kutsal hasadı gibi, sevgiyle ve
yüreğindeki vefayla.
Neresinden
bakarsam bakayım, önce gözlerin damlıyor yürek
çatıma. Sularını biriktiriyorum denizlere yöneltmek
için. Bir gökkuşağıyla içime dolanıyorsun. Soluğunla
ısınıyor, ellerinin şefkatiyle huzurun kanatlarına tutunuyorum. Sen
bütün bunlardan habersiz koca bir şehri geçiyorsun
yorgun adımlarınla. Geceme sessiz çarşaflar seriyorsun kadın
duygularınla.
Aşkın
en bildik sahnesinden öpücükler kondurdum sen uyurken
gece saçlarına. Birikip bulutça ülkene yağdım
özleminin dayanılmazlığıyla. Usulca yatağına sokularak kulağına
fısıldadım aşkla. Ellerini kokladım, gül nefesinden yaşamak
türküleri dinledim. Sen uyuyordun, ama ben yanında bir kez
bile gözümü kırpmadım.
Yarınları
sakladığın tahta sandıklarda özlemin mendiline sürme göz
yaşlarını yokluğumda. Ben sana şiirler biriktiriyorum seninle
yürüdüğüm bu aşk yolculuğunda. Damarlarımdaki
sürgünler ülkene yürüyor seni sevdikçe.
Kulak ver dinle beni her özlediğinde. Suskun coğrafyamın
bütün iklimleri seni gösteriyor sevdiğim,
çünkü yaşanacak bir ömür var seninle.
Düşlerinin
dallarına astığın şiirlerimi topla da öyle gir yatağına. Bir
fısıltıyla arala gönlümün yorganını. Terli gecelere
soyun ayak ucumda. Zulandaki öpüşlerle,
öldürücü gülüşlerle inlet odamı. Mum
aksın, göğsünde şafak söksün. Aynı sarılışlarla
günler çalalım ekmeğimize, aynı coşkuyla karıştıralım sevda
çayımızı birlikte. Adımlarımıza yapışan geçmişin tozunu
silkeleyelim gülüm yıllarca.
Bütün
bölüşülmüş sancılarında hayatın, aslında yalın bir
mutluluk vardır. Durmaksızın işleyen bir saatin dişlileri bile
sevdalıdır zembereğe. Kırık gün batımlarında hüzün
sürdüğümüz ekmeği dişlerken biz, aynı gün
doğumlarıyla uyanırız dişlileri çürük bu yaşama.
Yüreğimizdeki sancılı boranlar kesilince umutla yakarız isli
fenerleri. Yaşamak türküsüdür dilimizdeki, mağrur
bir edayla mırıldandığımız.
Kollarında
şafak sökecekse, en deli nehirler gibi akarım sana. Yakamoz
ışıltılı bir geceden deniz çiçekleri toplarım şarkılarla.
Sana hiç söylenmemiş şiirlerle şölenler kurarım kral
sofralarıyla. Ateşlere yastık sererek pınar
dökülüşleriyle uzan aşk yatağıma. Karelerle
çevrili o sarayda sesimi düşle, alevini ruhuma vererek.
Değişimin simleri yansısın yüreğinde gülüm, sessizliğime
gülümse güllerce kokunu savurarak. Endamının
çelik halatlarıyla güçlendirilmiş bir gemide el
salla gecelerime kükreyerek. El senin, kürek geminin, sevda
ikimizin olsun. Şimdi koy yastığa başını, düşün
yüreğimizin kutsal aşkını, ver yüreğini en doyumsuz
rüyalara.
Gün
dökülünce yaşam kadehine, mey olur, içilir aşk,
söylenir şarkı, dilde sevgi tableti olur. Ağrısında
hüzünlendiğimiz, sızısında düşünüşlere
durduğumuz yonca bahçeleri yeşerince bahar
gönlümüzde koyu olur. Sevda gül dudaklım,
sustukça mağrur bir edayla yüreklerimize sokulur. Biliriz
ki, suyla yıkanır her gün düşler, biz
yüzümüzdeki ağrıları ovuştururken. Bir halay
titreyişiyle mendil sallarız sevgiliye, özlem sardığımız
kâğıtlarda sözlerimiz vardır. Yoksul cakalarla onurumuzu
yazarız gecenin kalp atışına inatla.
Soluk
benizli yorgun gemiler getiriyor rüzgârın. Mavi kirpiklerine
unutulmaz sevinçler yüklemiştim yanımdayken. Savrulan
saçlarında hüznümü sorgular, kaçamak
bakışlarında yüreğime gıpta ederdim. Toprak
önümüzde tavlanır, derinliğini hesaplayamadığımız
iklimlerde yaşanmamışlıklarımızı sorgulardık. Vakitsiz buluşmaların
sararmış yüzlerini birlikte okşar, bizi aldatmayan bütün
sözcükleri gecelerimize sererdik.
Her
yanlış anlatıdan sonunda yine kendimize dönerdik, yaşamı yeniden
kucaklamak için. Öfkemiz köpürdükçe
yüreğimizi dinler, dökülen çiçeklerimizin
yapraklarından yeni sevinçler yaratırdık. Yüreğimizdeki
imbiklere sevgisizliği yükleyerek parmaklarımızdaki
çizgilere dalardık. Utangaçtı bakışlarımız, aldatıcı
düşlere aldırmaz, kendimizden başka hiçbir yurtta
barınmazdık. Göçebe bir zemheriydi tutkunluğumuz, duyarsız
yakıştırmalardan sıkılırdık.
Yüreğimizdeki
ekşimiş mayalarla ilmek ilmek sevda dokur, ruhumuzdaki alevlere her
gece döşek sererdik, biz yalnızlığın atardamarına
dolandıkça. Kısık alevlerde dilimizin duldasına kemirgen
öpüşler yükler, ucuz yalanların söylendiği
gecelerin ardına gizlenmezdik. Şafak habersiz doğardı üzerimize,
akrep ve yelkovana hiç aldırmaz, kötürüm
ayrılıkların şehirlerini hiç konuşmazdık.
Hoyrat
vedaların saatleri çalardı yine de, yüreğimizi
sonuçsuzluk incittikçe. Örslerde
dövdüğümüz demirler soğur, gerçeğin
katranıyla yüzümüzü boyardık. Gönül
yapılarımızın harcını bahçemizde kurumaya terk eder, defalarca
gelip geçtiğimiz aşkın saraylarında kendimizi kaybederdik.
Hüzün dolardı odamızdan içeri, sırlarımız sağanaklara
tutulur, moraran gözlerimizle umut şiirleri yazardık.

Alıntı