Sevdam Yokluğun Cehennemin Öbür Adıdır...

[Yagmurum_]

Çocukken geceleri yıldızlara
bakardım... Başımı gökyüzüne kaldırır heyecanla
yıldızları sayardım; kaçında aşk vardı, kaçından
böyle görünürdü gökyüzü,
kaçında denizler bu kadar güzel ve kaçında aşk
maviydi...



Yıllar
sonra senin gözlerinde gördüm yıldızları...
Gözlerinde o çocukluk heyecanımı yaşadım yeniden. Mavi
denizleri, mavi gökyüzünü, mavi aşkı
gördüm... Belki de onun için sen gözlerini
kapattığında sönüyor yıldızlarım...


Gözlerinden
bir yol çizdim kendime, yıldızlara tutunarak ulaştım aşka... Aşk
maviydi; gözlerinde aşka bulandım... Şimdi belki de bu
yüzden; gözlerini kapadığında yolumu kaybedişim...


Şiirler okurdum gökyüzüne bakarak; nefesimden cam buğulanırdı... Adımı yazardım
o
şiirli buğuya, yanında bir boşluk bırakarak... Sonra yanına eklenecek
mavi aşkımı hayal ederdim saatlerce... Şöyle olmalı, böyle
bakmalı, böyle konuşmalı...


Şimdilerde gözlerine bakarak şiirler okuyorum içimden, sen duymuyorsun...
Gözlerinin
buğusuna adımı yazıyorum, yanına da mavi aşkımı; yani seni... Kapasan
gözlerini, buğusu silinecek, adım silinecek gözlerinden, aşk
silinecek...


Bir şiir okuyorum soğuk cama yaslanıp;


"Yokluğun cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum kapama gözlerini" diye biten...


Şimdi gözlerini kaparsan; gözlerindeki yıldızlar sönecek...
Şimdi gözlerini kaparsan; maviler çok üşüyecek...


Alıntı