Rest Çektik Hüzünlere

[«W�bM@§Të®»]

İçi
boş, yüreği loş ve asırlardır dinmeyen bu lodos fırtınasında seni
sevdikçe, sen gülümsedikçe ’yıldızları
koparır yerinden gülüşlerin’. Hayallerinin mantıksal
sularında sıvasız duruşlarda insan kalmak uğruna seviyorum seni ve
gülüşlerini. Bire bir ekleyip ikiyi düşlediğimiz
doğrularda ve yaşamın korkutucu komutlarını duyduğumuzda,
düşmesini istemediğimiz yıldızlarla döner dünya. Aydan
halkalar geçirip boynuna, gözlerinde kalarak uykulara
sarılmak ve sonra yorgun saatlerin kasırgasına iksirinle tüm
yaşanmamışlıklara direnmek istiyorum.


Gülüşlerinin kristallerine avuçlarımı tutarak,
gönlünün sularıyla yıkadım yüreğimi senden
habersiz. Bütün hüzünlerinin yankı tepelerinde
sesin amberli bir kapsül gibi deldi kilometreleri. Kız kulesine
çiçekler ekerken senin için, sen yeşil
yüreğinle tohumları besliyordun. Adını sevinç koyduk
hasretin ve kahkahamızın. Çünkü biz
güldükçe hüznü kaybolacaktı baharlarımızın.


Gecenin sessizliğini dinlerken gözkapaklarına inen ağırlıkla
nefesini de sorgula. Yaşam bir göz açıp kapamadır aslında.
Yaşanmamış ve yaşanası günlerin kökleri asmalar gibi ağacak
bir cemreyle yumuşak bağrına. Yeşil günler gelecek,
hüzünlerin bitecek, gönlün senin de yıldızlara
değecek mutlaka. Yeter ki, güzel düşlere kur çalar
saatini hüznün kraliçesi. Şimdi kapat gözlerini
iğreti düşüncelere. Çünkü, az sonra yeni bir
umudun günü göz kapaklarınla günaydına değecek.


Bazen düşlediğin masallardaki devleri anlamak zor gelir
‘hüznün kraliçesi’. Uzak ülkeler
aşarak yorulmuş, çarptığı vefasız aşklarla gönlü
hazana savrulmuş, aşkı yine de yüreğinde avutmuş, sonunda
unutulmuştur o. Şiirlerin saltanatında kimi kendisi, aşkın krallığında
gönlünün delisi, kırılınca da sözcüklerin en
mağrur ve en mütevazı efendisidir. Gönlünün
yapraklarını sevgiye ve dostluğa kapatma. Çünkü bu
sahne yalnızlığın hüzünlü komedisidir.


Kara kaplı gecelerde bütün düşlerin rotasını
değiştirerek, yalnız senin gülüşlerinin asıldığı mavi
trenleri kovalardım çiçekler atarak. Sevincin
taçlı saklılarında bütün yalanlara diz
çökerek, hileli tüm oyunlardan kaybedip dönerek,
zarların yalnızca sevgiye atıldığı bir oyunu oynamaktır seni
düşünmek. Rest çekip hüzünlere cebimizde
keder taşırdık. Aynı tas ve aynı kurnalarla aşkın gizli mabedinde
yıkanır, yalın ayak yürürdük ‘keşke’lerin
yosun tuttuğu deniz kıyılarında. Bırakıp çaresizliğimizi geriye
döndürmek isterdik zamanı avuçlarımızda. Ucundan
koptuğumuz ayrılıkların ağlayış tepelerinde, zaman kahrolası şarkıları
koyardı iğnesine. Ve paslanmış saatlerle çok akşamları
çağırdık umarsız gözlerimize.


Dingin korkuları özlerdik en çok. Özlem denizle
birlikte ağlardı, biz birbirimizi düşündükçe.
Zaman, her nedense hep mevsimsiz duruyordu çiçeklere.
Meyvelerimizin içinde onlarca kurt, onlarca acı bekliyordu.
Dağlarda dingin uykular umarken, delikanlı yaşamayı severdik en
çok. Namlunun ucunda beklerdik sabahı ve bütün
adımlarımızda ıslak düşler kurardık.


Aklıma her düştüğünde dolunaya şiirler serperim.
Özleminin yılgın dalgalarına resmini çizerim. Sen aklıma
düşünce evrendeki bütün ışıkları yakar, geceye
küskün çocuklarca somurturum.Yoluna düşmüş
şiir yüzümle, bakir sabahlara seninle uyanan ruhumla,
günlerdir ülkene yol alan sevda bulutlarımla, kendinle
özdeşleşen zamanı durduran sesinle, yüreğindeki
hüzün besteleriyle, ağlar gibi çevreliyoruz seninle şu
yaşamı. Sulardan dağlar, kayalardan denizler ve yıldızlardan kentler
kuruyorum sana. Seyri doyumsuz bir okyanusa kırmızı güller ekiyor
ve gözlerimde biriken yaşlarla sana hiç kurumayan
özlemler yaratıyorum.


Üşüyen ellerinle adımladığın ıslak yollarda gözlerinden
düşürdüğün sevinçleri topladım senden
habersiz. Onlarca yüreğin attığı metrolarda ışıklı mutlulukların
valsını izlerken sen, ben gülüşlerinin saydam tabakasını
okşuyordum. Karanlık bulvarları geçişinle delip,
hüznün çivisini söküyordun
gönlündeki yayınlanmamış şiirlerle. Kelimelerin irinine
dalınca bir masalın yapraklarını aralarsın, ay gönlüne
çalınca. Işıltılı bir gecedir saklanan, gözlerinin
varabildiği uzak adalarda sevincindir ak kağıtlara dolmak isteyen.
Ellerini özledikçe ben yorgun saatlerdir kapımda bekleyen.
Sevda her mevsim üşütür ruhumuzu unutma sakın, aşktır
mevsimleri böylesi mağrur ve gizemli kılan.

Alıntı